Historia

Nasza Zosia była Bąblem bardzo wyczekiwanym J Mimo, że czułam się bardzo dobrze z rosnącym brzuszkiem, nasza córeczka urodziła się jako wcześniak w 34 tygodniu ciąży. Po dwóch tygodniach obserwacji została wypisana do domu jako zdrowe dziecko z zaleceniem standardowych wizyt kontrolnych w poradniach specjalistycznych, których wymagają wcześniaki. Nasza radość z powrotu do domu nie trwała niestety długo. Po dwóch dobach Zoszka straciła apetyt, a jej skóra stała się szara. Po wezwaniu pogotowia zostaliśmy odwiezieni do szpitala. Nasza córeczka została natychmiast przeniesiona z oddziału Patologii Noworodka na OIOM, jej stan był bardzo, bardzo ciężki. Paciorkowiec, którym została zakażona po urodzeniu, nierozpoznany i niezwalczany lekami, spowodował sepsę a następnie zapalenie opon mózgowych i niedotlenienie mózgu.  Przez prawie dwa miesiące nasza córeczka otrzymywała najmocniejsze dostępne antybiotyki, aby pokonać chorobę. Spowodowały one kruchość naczyń, a co za tym idzie potrzebę bardzo częstego zakładania nowych wenflonów w ciągu doby. Wiązało się to z wielokrotnymi, długimi i bolesnymi wkłuciami oraz mnóstwem siniaków. Uraz do zabiegów medycznych pozostał u Zosi do tej pory. Jako powikłanie po posocznicy pojawiło się wodogłowie pozapalne. Ponieważ wodogłowie z każdym dniem narastało, a codzienne odbarczanie płynu igłą było bolesne i przynoszące krótkotrwałą poprawę, Zosia przeszła operację wstawienia zastawki otrzewnowo - komorowej, która umożliwia usuwanie na bieżąco gromadzącego się w nadmiernej ilości płynu mózgowo - rdzeniowego.

Po powrocie do domu rozpoczęliśmy intensywną rehabilitację a także konsultacje lekarskie, które do dziś wyznaczają nam rytm każdego dnia. Po trzech latach kontroli gastrologicznych, Zosi nie dolega już refluks, a kolejne wizyty u audiologa i kardiologa przyniosły radosne informacje, że Zosia dobrze słyszy i ma zdrowe serduszko J

Obecnie Zosia ma siedem i pół roku. Jest szkrabem, który uwielbia się przytulać. 
Zoszka ma zdiagnozowane Mózgowe Porażenie Dziecięce (MPDZ) i na tej podstawie wydane Orzeczenie o niepełnosprawności. Choroba dotknęła jej motorykę (spastyka nóżek, wiotkość tułowia), a także bardzo spowolniła rozwój intelektualny.

Mała czworakuje, potrafi siedzieć. Uczy się samodzielnie stawać i chodzić. Jest intensywnie rehabilitowana oraz systematycznie korzysta ze wsparcia wielu specjalistów. Cały czas walczymy o komunikację, by mogła nam powiedzieć o jak największej ilości swoich potrzeb i komunikować się z otoczeniem. Nie tracimy nadziei, że kiedyś usłyszymy wymarzone słowa „mamo”, „tato” wypowiedziane ze zrozumieniem. Zosia komunikuje się z nami korzystając z obrazkowej komunikacji alternatywnej (PECS). Zaczyna także powtarzać coraz więcej usłyszanych wyrazów oraz używać ich zgodnie z kontekstem. 

Regularnie odwiedzamy neurologa i okulistę (W 2011r Zoszka przeszła operację korekcji zeza zbieżnego). Zaczęliśmy również przygodę z terapią Integracji Sensorycznej (SI), hipoterapią oraz Halliwickiem i Watsu na basenie. Dodatkowo Zosia uczestniczy w terapii rozwojowej opartej na relacjach (Growth trough Play System TM), a także jest wspierana elementami programu terapeutycznego Son-Rise ®. 
Oprócz terapii i rehabilitacji Zoszka korzysta z różnych form sprzętu rehabilitacyjnego (fotelik Birillo, łuski ortopedyczne, wózki specjalistyczne (Rodeo i Maclaren), siedzisko domowe Kimba 2, kombinezon DUNAG 2, rehabilitacyjny fotelik samochodowy Recaro).
Od 2015 roku Zosia  stała się szczęśliwą właścicielką specjalistycznego chodzika NF-Walker, dzięki któremu postawiła swoje pierwsze samodzielne kroki, bez wsparcia terapeuty.

Przed nami jeszcze pewnie wiele różnych form terapii, kuracji i rehabilitacji. I dobrze, bo nie zamierzamy się poddać w walce o sprawność naszej córeczki J