A ku ku...2019

I kolejny rok za nami. 

Ciężko uwierzyć że to już!

Radości przemieszane ze smutkami.

Zoszkowe odejścia i powroty.

Początek szkoły, nowe słowa, wspólne posiłki przy stole (znowu, yeah!).

Tysiące wydreptanych kroków na ćwiczeniach.

Płacz i bezsilność przemieszana z euforią do nieba.

Ot nasze życie.

Czasem pukają do nas małe szczęścia, beztroska, zwyczajność.

Oby było ich jak najwięcej w Nowym Roku!

I żebyśmy bardziej potrafili dostrzegać i doceniać to co mamy, niż to czego nam brakuje.

Do życzeń dorzucamy marzenie wyjazdu z Zosią w góry, żeby powłóczyć się wspólnie na szlaku. Niech no tylko wiosna zawita na dobre :)!

Na koniec wrzucamy filmik, do obejrzenia jakby nas jakieś zwątpienie dopadło. 

Tuż po Świętach Zoszka ponownie pokonała trasę od swojego łóżka do dużego pokoju. 

Powiecie niby co w tym nadzwyczajnego, banalne, prawda?

A my czekaliśmy na to kilka ładnych miesięcy, tak bardzo Zosia nie chciała chodzić w domu. Okołoświąteczne dni były zmienne (ostatnia stała czwórka wciąż ani myśli wyjść), samopoczucie średnie, a mimo to Zosia się przełamała!

Życzymy Wam dużo dobrego na ten Nowy Rok!