Kruche to wszystko...

Jesteś i za chwilę cię nie ma. 

Dziś dotarła do mnie informacja, że odeszła mała Maja, którą poznałam dzięki kampanii "Na jednym wózku".

Ściska w sercu. 

Życie z precyzyjnym rytmem dnia, rehabilitacja, terapie. Dobre chęci i wiara w to, że będzie coraz lepiej. Maja jest dla mnie kolejnym dzieciątkiem, które zostawiło do odrobienia trudną lekcję pokory, że czasem, mimo olbrzymiego wysiłku, tak po ludzku, nie da się zrobić nic więcej. 

W takich momentach jeszcze silniejsze staje się we mnie pragnienie, żeby Zoszka nie wymagała tylu terapii. Nie wiem co nas czeka, jak długo będziemy mogli jej towarzyszyć, a tak niewiele czasu i sił pozostaje na zwyczajne życie. 

Na szczęście, mimo mniejszych i większych faz buntu i zagubienia potrafię cieszyć się tym, co mam. Czasem chyba stanowię całkiem zabawny widok, rozczulając się nad mikro postępem, który urasta do rangi złotego medalu olimpijskiego ;)

Wierzę, że Maja przyniosła wiele dobrego swojej rodzinie i mimo młodego wieku była niezłą nauczycielką! Cieszę się, że dane jej było otrzymać dużo miłości i niezbędnego wsparcia do tego, by godnie żyć, mimo wielu trudności, z którymi zmagała się każdego dnia. 

Śpij w pokoju, Aniołku.