Wiosna poszukiwaaana

Pochmurno, chłodno i seeennie z braku słońca i niskiego ciśnienia. Czekamy wiosny. Z utęsknieniem!

Zosia wbrew warunkom meteo świetnie ćwiczyła w ubiegłym tygodniu, mimo wczesnych pobudek i licznych zajęć. W ośrodku dała się porządnie ponaciągać. Wytrzymała też całkiem długie pionizowanie przy drabinkach i oswajała się z mechanicznym koniem (!), który miał za zadanie rozluźnić miednicę. Ustawień tempa jazdy było kilka, ale dziwnym trafem Zosia uruchamiała te najszybsze podskakując jak szalony kowboj podczas rodeo J
U pani Anetki potrafiła złapać równowagę na swoich osobistych stopach bez wspomagania przez sandałki z wkładkami, a także stać opierając się jedynie na niewielkim wałku do ćwiczeń, który nie był do niczego przymocowany. Dumni jesteśmy z niej bardzo!

Do tego wszystkiego usłyszałam, że uruchomienie Zoszki do chodzenia staje się coraz bardziej realne. Nie wiemy w jakim zakresie się to uda, na ile Zosinkowa główka będzie chód akceptować. Jest w Małej jednak potencjał, a my mamy to szczęście być co jakiś czas świadkami stawiania małych kroczków naprzód. Nie możemy tego zmarnować. Taki optymistyczny "kop" od czasu do czasu bardzo dodaje sił. Zwłaszcza jak w szarej,  zimowej rzeczywistości czeka się niecierpliwie na pierwszy powiew wiosny ;)

P.S. Po lewej stronie zamieściłam odnośnik do fundacyjnej podstrony stworzonej dla Zosi.
Tam również znajdują się informacje dotyczące tego, w jaki sposób można wesprzeć Zoszkę 1% lub darowizną. Dziękujemy za pomoc J!