Światowy Dzień MPD

W piątek trafiłam przez przypadek na artykuł informujący o tym, że 4 września odbył się pierwszy World Celebral Palsy Day (Światowy Dzień Mózgowego Porażenia Dziecięcego). Choroba dotyka ok. 17 mln ludzi, a kolejnych 350 mln jest powiązanych z MPD za sprawą swoich najbliższych. Dzień ten będzie obchodzony każdego roku w pierwszy wtorek września. Ta ogólnoświatowa inicjatywa ma na celu zwracanie uwagi na rzeczywistość osób zmagających się z tym schorzeniem i podejmowanie działań, które będą ją polepszać. Tegoroczne hasło brzmi "Zmień mój świat w minutę!" i podkreśla fakt, że wystarczy naprawdę niewielki gest, by osoba chorująca na MPD mogła normalnie funkcjonować. 

Więcej informacji na ten temat można  znaleźć na http://www.worldcpday.org

Moim zdaniem pomysł jest świetny. Mam nadzieję, że w przyszłym roku Polska dołączy do tego przedsięwzięcia, a w kolejnych latach będzie przybywać inicjatyw integrujących, by osoby zmagające się z MPD nie traciły chęci i wytrwałości w walce o szczęśliwe życie przy wsparciu otoczenia, a ludzie zdrowi mieli odwagę wyjść chorym naprzeciw.

*****

W sobotę pojechaliśmy całą rodziną na ślub Zoszkowej cioci. Dla mnie to jeden z tych momentów, w których daję się skusić na bardziej odświętny makijaż. 

W czasie jazdy autem, ni stąd ni zowąd Zosia powiedziała kilka razy "mama"...! To słowo wypowiedziane przez nią słyszałam po raz ostatni jakiś rok temu. Mała wie jak rozłożyć na łopatki. Oczywiście popłynęła łza, nos się zrobił czerwony, a w sercu poczułam mocne ściśnięcie. Pomyślałam sobie, że niezła z niej łobuza, bo w ciągu roku na próżno nasłuchiwałam czy "mama" się czasem nie pojawiło, a jak ma co z twarzy "spłynąć", to proszę bardzo. Ale co tam, biorę co Mała daje, z ogromną radością, że znowu mogłam to usłyszeć i nieustanną tęsknotą za Zosią świadomie mówiącą. Nawiew w samochodzie dał radę uratować makijażową sytuację na szczęście J

Na miejscu, podczas wesela, naszym odkryciem okazał się Zoszkowy pęd do tańca. Tata, wujkowie oraz Dziadek okazali się bezcenni we wspieraniu naszego coraz cięższego Bąbla. Trzymana na rękach, z niegasnącą radością oddawała się pląsom i piruetom przez długi, długi czas. Zoszka stawaj na nogi, taniec czeka J!

Więcej informacji w zakładce "Konkurs na blog"