Jasełka

Pierwsze przedszkolne Jasełka za nami. Była prapremiera dla rodziców oraz, tydzień później, premiera dla Babć i Dziadków z okazji ich święta.

Jasełka to zupełnie nowe doświadczenie dla Zosi, solidnie trenujące skupienie i koncentrację, co nie było łatwe, biorąc pod uwagę, że Zoszka obudziła się w tych dniach tuż przed 5.00 rano i o 7.00 już była zmęczona.

Początek nie był sielski. Zoszka przywitała dzień histerią grubego kalibru, oporną na wszelkie sposoby uspokajania naszego wierzgającego Blondaska. Gdy Zosiula dotarła do etapu pochlipywania i pociągania nosem nad śniadaniem, zaproponowałam, że może byśmy tak jeszcze raz zaczęły ten dzień.

- Dzień dobry córeczko! - powiedziałam.

- Dobrrry! - zawołała Zosia, po czym posłała buziaka i uśmiechnęła się radośnie.

Ufff...

Jasełka były dla mnie wyjątkowym obrazkiem. Było to moje pierwsze przedszkolne przedstawienie z udziałem Zosi. Nie koncentrowałam się na jej zniecierpliwieniu, ale na małych pozytywach: była wśród dzieci, potrafiła uważnie słuchać kolęd, potrafiła przez chwilkę zająć się sypaniem konfetti w formie gwiazdek i przytrzymać różdżkę - gwiazdę bez natychmiastowego wyrzucania jej na ziemię, całkiem dobrze radziła sobie z tłumem obcych ludzi. Ktoś powie - co w tym nadzwyczajnego? Dla mnie było, bo każdy z tych małych, niepozornych drobiazgów daje nadzieję, że wraz z upływającym czasem Zosia będzie coraz aktywniej i bardziej świadomie uczestniczyć w podobnych przedsięwzięciach czy zabawach.

Jestem pełna podziwu dla pań przedszkolanek. Wyobraźcie sobie grupkę dzieci, każde z innym problemem dotykającym czy to możliwości poruszania się, komunikacji czy wogóle rozumienia tego, co się wokół  niego dzieje. Do tego przedstawienie: charakteryzacja, scenografia, uczenie dzieci tekstów, pilnowanie ciągłości Jasełek, radzenie sobie z nieprzewidzianymi zachowaniami maluszków. Ogarnięcie całości naprawdę nie jest łatwe, a mimo to co roku panie opiekujące się naszymi bąblami potrafią dobrać scenariusz do możliwości przedszkolaków i zaangażować bez wyjątku wszystkie dzieci. Każdy szkrab otrzymał rolę.
Maryja siedziała na specjalistycznym siedzisku tak jak i niektóre anioły. Pastuszkowie zmierzali do małego Jezusa pchani na wózkach przez panie przedszkolanki, królowie byli wspomagani suflerami i zachęcani do głośnego i wyraźnego mówienia swoich kwestii. A Pan Jezus obserwował sobie wszystko spokojnie, otoczony pluszową trzódką ☺Trudno się nie wzruszać.

Według Taty zdjęcie pt. "Rada Jedi" ☺

Jeżeli w przyszłym roku pobudka będzie podobna do tegorocznej, Zoszka może śmiało wcielić się w rolę małego diabełka :P