Z przewodnikiem nie zginiesz

Sporo kilometrów pokonujemy ostatnio autem we czwórkę, znaczy się mama, Zosia, Francik i  jego miś.

Do tej pory Franek bawił się w adwokata Zoszki dbając, by rodzicielskim oczom czy uszom nie umknęła jakaś potrzeba Zosi.

Od niedawna Franuś uruchomił w sobie tryb przewodnika, dzięki któremu nie pominiemy żadnych istotnych szczegółów otaczaczającej nas rzeczywistości podczas jazdy.

I tak od kiedy ruszamy słyszę z tylnego siedzenia:

 - Zosiu, jedziemy do pola*, wies?   *przedszkola

- O, dzip*, jest dzip!!! Zosiu, widzis dzip???   * dźwig

- Zosiu, tam jedzie jeden zióty abu*! Duzy abu!   * żółty autobus

- Tam ało* jedzie szybko Zosiu!    * auto

- Jedziemy Taty Zosiu*!   * jedziemy po Tatę do pracy

- Zosiu, tam dom/pala*/polol**/tamwaj   * koparka  **motor

- Zosiu dzewo, widzis?

- Tam amen* Zosiu.   * kościół

- Zosiu, nie ma duży jakak*, nie ma! * duży wiatrak

- Tam Zosiu, jedzie io-io*! Oooo, nie ma io-io! *karetka/straż pożarna/policja
- Tam duzy dzip paluje * Zosiu.    * pracuje

+ seria pytań gdy nic ciekawego nie widać:

- Zosiu będzie dzip/pala/tamwaj/samomo*? Będzie???    * samolot

W międzyczasie do moich uszu dolatują opisy skierowane także do misia siedzącego na kolankach Frania:

 - Misiu z tyłu pala jedzie misiu! itp. itd.

I tak CAŁĄ drogę ☺

Zosia zerka w stronę brata, czasem go milcząco zbywa, ale sa i takie momenty gdy powtarza wypowiadane przez Frania pojedyncze wyrazy.

Tak nam mijają podróże w doborowym towarzystwie przewodnika ☺