Jestem sobie...

...przedszkolaczek J
Nasza Zosia dostała się do przedszkola!

Od września tak na dobre, a teraz, póki są wakacje, będziemy ją tam zostawiać co jakiś czas, żeby się powolutku oswajała z nowym otoczeniem.

Cieszę się i jednocześnie tak zwyczajnie boję. Z jednej strony wiem, że nareszcie będzie miała regularny kontakt z rówieśnikami, a z drugiej mam świadomość, że komunikacja z Zoszką bywa bardzo ciężka i często nie wiadomo o co jej chodzi. Pocieszające jest, że panie przedszkolanki mają w sobie mnóstwo cierpliwości i wiele fajnych pomysłów na zabawy. Mam nadzieję, że małymi kroczkami uda się wyciszać trudne Zoszkowe zachowania, przełamywać wciąż istniejące blokady i otwierać ją na nowe bodźce. Na początek Zoszka będzie w przedszkolu dwa razy w tygodniu. Częściej się nie da ze względu na terapie, z których nie możemy zrezygnować. Są zbyt ważne. Ćwiczenia, Hallwick, AAC, SI, zajęcia z panią psycholog - to wszystko musi zostać. Świetne jest to, że zajęcia na które jeździliśmy do ośrodka, przy którym funkcjonuje przedszkole - pozostaną, łącznie z tak lubianą przez Zosię logorytmiką.

Czeka nas więc zgrywanie harmonogramu wszystkich zajęć rehabilitacyjnych z życiem przedszkolaka. Nie pierwsze i pewnie nie ostatnie to będą roszady J

Tak sobie marzę po cichutku, że przed - szkole faktycznie będzie wstępem do edukacyjnej drogi Zosi i że przekroczymy kiedyś razem z nią szkolne progi trzymając w rękach "róg obfitości".