Upał, nie upał...

...ale ćwiczyć trzeba.

Coraz częściej pani Anetce udaje się ustawić Zosię tak, że stoi prosto, bez gwałtownego podciągania rąk zgiętych w łokciach do góry. Ręce są opuszczone wzdłuż tułowia, plecy proste, jak to pani Anetka mówi "klata pirata", a stópki dotykają podłoża całą powierzchnią. Czyli w skrócie mniej lękowych spięć, a więcej kontroli ciała. To lubimy!

Ćwiczy i Franek swoje wygibasy. Robi to na tyle solidnie, że w końcu zlitował się nad swymi zatroskanymi staruszkami i zechciał wskoczyć na czworaka. I jak tu się nie rozbeczeć ze wzruszenia? Niedługo dwa pędraki będą śmigać po mieszkaniu z podobną prędkością ☺

Dodatkowo Francik postanowił przesiąść się na krzesełko dla duuużych chłopców, dzięki czemu nasze smyki pałaszują zawartość talerzy w swoim towarzystwie.

Posiłki są czasami okraszone buntem Zosi, że mama nie jest na wyłączność (no i jakim prawem Franio się tak panoszy tuż obok ;)), innym razem dobrym humorem Zoszki, który łapie Franek:

Zosia jest dziewczęciem lubiącym jeść, do tego samodzielnym w tym zakresie, co zdecydowanie wpływa motywująco na Franusiowy apetyt. To również lubimy!