Bez tytułu - zobaczcie sami :)

Zdarzyło się tak, że na skutek dzisiejszych pozytywnych zawirowań (o tym w innym poście), spóźniliśmy się na rehabilitację Zoszki 10 minut. Ciocia Aneta podjęła więc decyzję, żeby nie tracić czasu i zrezygnowała z zapięcia Zosi w kombinezon Dunag II, który do tej pory zawsze towarzyszył jej w nauce chodzenia. 

I zadziwiła nas Zoszka! Okazało się, że Zosia bardzo dobrze poradziła sobie bez dodatkowej stabilizacji tułowia. Powtarzane tysiące razy ćwiczenia mają sens i pozwalają Zosi osiągnąć tak wiele!
Zoszka chodziła dzisiaj w nowych sandałkach ortopedycznych (zakup dzięki 1% ☺) i przy wybitnie rozpraszającym czynniku jakim jest wszędobylski ostatnio i domagający się pierwszego planu młodszy brat ;) Chodzenie szło tak sprawnie, że udało się zwiększyć dystans i wykorzystać piękną pogodę - Zoszka ćwiczyła na dworze:

I jeszcze filmik nagrany pod koniec rehabilitacji, gdy mięśnie były już mocno zmęczone, ale jednak niosły w stronę motywatora - nektarynek ☺

Mimo gorszych momentów czy chwilowych zwątpień wciąż idziemy naprzód. Cudnie, ech!